W jaki sposób pomóc dziecku stać się szczęśliwym uczniem?

W jaki sposób pomóc dziecku stać się szczęśliwym uczniem?



Pamiętaj, że kiedy Twoje dziecko staje się uczniem, nie przestaje być jednocześnie dzieckiem i członkiem rodziny. Zadbaj, by aktywnie uczestniczyło zarówno w życiu rodzinnym jak i szkolnym. To bardzo ważne, bo dzięki temu nauczy się samodzielności i zaradności.

            To, jakim uczniem będzie Twoja pociecha, zależy nie tylko od jego zdolności czy chęci do nauki bądź kwalifikacji nauczycieli. Bardzo ważne są także warunki, jakie stworzą mu do niej rodzice. Z chwilą, gdy dziecko zaczyna chodzić do szkoły, pojawiają się nie tylko nowe zadania, ale i potrzeby. Rolą rodziców jest uświadomienie sobie, czego ich pociecha najbardziej potrzebuje, by łatwo jej było sprostać wyzwaniom, stawianym przed rozpoczynającym edukację maluchem.

Chodzi tu głównie o: mądre rozplanowanie dziecku dnia, zorganizowanie miejsca do nauki, zapewnienie właściwego odżywiania, odpowiedniej dawki snu i ruchu na świeżym powietrzu, przyznanie mu większej swobody. Ważne jest też, aby rodzice mieli dla dziecka czas. Dla prawidłowego rozwoju bardzo istotne są wspólne rozmowy, zabawy, spacery, czytanie, itp. Jeżeli rodzice nigdy nie mają dla dziecka czasu, nabiera ono przekonania, że nie zależy im na jego nauce. Dzieci uczą się lepiej, gdy rodzice cieszą się z ich osiągnięć.

 

Odpowiednie planowanie dnia

 

Najlepiej, jeśli w układaniu planu dnia dla ucznia biorą udział i rodzice, i dziecko. Najpierw wylicz wszystkie obowiązki szkolne: ile czasu potrzeba na naukę, o jakiej porze najkorzystniej siadać do książek, a potem rodzinne, np. sprzątanie pokoju, wychodzenie z psem. Należy też wziąć pod uwagę czas przeznaczony na rozrywkę i odpoczynek oraz ewentualnie zajęcia pozalekcyjne. Ale to dopiero początek.

 

 

Rozkład zajęć powinien opierać się przede wszystkim na obserwacji syna lub córki. Metodą prób i błędów dojdziemy do wersji najlepszej dla swych pociech i całej rodziny – nie ma bowiem idealnego superplanu dnia. Każde dziecko jest inne. Układając plan dnia, trzeba uwzględnić także jego temperament, potrzebę ruchu, realizowanie pasji. Plan dnia zależy od wieku ucznia, tego ile czasu potrzebuje na naukę, jak długo potrafi siedzieć w skupieniu nad książkami, na którą chodzi do szkoły i kiedy rodzice mogą poświęcić mu najwięcej czasu.

 

Co prawda nie istnieje idealny plan dnia, który sprawdzi się w przypadku każdego malucha. Ale są pewne zasady, które pomogą zachować właściwe proporcje między szczególnymi zajęciami. Oto one:

 

1. Budź dziecko na tyle wcześnie, aby spokojnie zdążyło się umyć i zjeść śniadanie. Nie budź jednak "z zapasem", bo będzie miało trudności ze skupieniem się na lekcjach.

 

2.  Po powrocie ze szkoły i zjedzeniu obiadu pozwól małemu uczniowi odpocząć. Może się zdrzemnąć, obejrzeć coś w telewizji, zagrać w ulubiona grę komputerową. Pamiętaj, że dla zdrowia i efektywnej nauki nie powinien wtedy spędzać przed ekranem dłużej niż 30 minut.

 

3.  Po takiej przerwie, o ile nie ma wtedy dodatkowych zajęć, dziecko powinno odrobić lekcje. Optymalny czas na naukę jest pomiędzy godziną 16 a 18.

 

4. Nauka i obowiązki domowe muszą przeplatać się z rozrywką. Jeśli widzisz, że pociecha ma trudności ze skupieniem się na zadaniu domowym, idź z nią na spacer albo pozwól jej na godzinną zabawę na podwórku.

 

5. Odrobienie zadań domowych nie powinno czekać na wieczór. Po pierwsze - malec będzie wtedy zmęczony. Po drugie - świadomość niespełnionego obowiązku nie pozwoli mu swobodnie się bawić. Jeśli może odrobić lekcje rano, przed pójściem do szkoły, to lepsze rozwiązanie.

 

 Zorganizuj odpowiednie miejsce do nauki.

 

Odpowiednie miejsce do nauki jest bardzo istotne. Nic nie dadzą najlepsze materiały, metody nauki, pomoce, gdy maluch nie może skupić się na nauce, bo ktoś lub coś go rozprasza. Wszelkie hałasy, rozmowy, słuchanie muzyki, oglądanie telewizji przez innych członków rodziny tylko przeszkadza w koncentracji - odrywa od nauki i wybitnie pogarsza efekty.

 

            Pokój dziecka to jednocześnie jego sypialnia, miejsce do pracy, odpoczynku, zabawy i spotkań towarzyskich. Trzeba go tak urządzić, żeby spełniał każdą z tych ról. Kupując meble, warto być przewidującym i wybierać takie z regulowaną wysokością blatów, siedzisk itp. Wtedy sprzęty mogą rosnąć razem z właścicielem. Sprzęty powinny być bezpieczne, bez ostrych krawędzi, kantów i dostosowane do wzrostu użytkownika. Najlepiej jak biurko ustawione jest przy oknie, gdzie jest łatwy dostęp światła. Lampka powinna być ustawiona po odpowiedniej stronie, aby dziecko nie zasłaniało sobie światła i nie psuło przez to wzroku podczas nauki wieczornej- praworęczni, lampka ustawiona po lewej stronie biurka, leworęczni, lampka ustawiona po prawej stronie.



Zasada jest taka: początkujący uczeń - minimum mebli, maksimum miejsca do zabawy. Im starszy - tym więcej potrzebuje półek i szuflad.


 

Kieszonkowe – od kiedy, na co i ile.

Każde dziecko w innym wieku osiąga gotowość do tego, by mu wypłacać pieniądze na własne wydatki. Przyjmuje się, że najlepiej zrobić to wtedy, gdy potrafi już liczyć. Wiele dzieci w wieku szkolnym dostaje kieszonkowe - drobne, wcześniej ustalone sumy. Decyzję, od kiedy dawać pierwsze kieszonkowe muszą podjąć rodzice. Wcześniej trzeba jednak malucha uświadomić, czym są pieniądze, skąd się biorą i w jaki sposób ludzie z nich korzystają. Na początku powinna to być mała suma, np. 5 zł. Ważne, aby była dawana regularnie. U młodszych dzieci lepiej sprawdza się system tygodniówek, starszym dobrze jest przekazywać kieszonkowe co miesiąc, np. w dniu, kiedy dostajesz pensję.

 Jeśli wahasz się, czy już dawać dziecku kieszonkowe, rozważ niektóre za i przeciw wymienione poniżej.

            Plusy kieszonkowego:

1. nauka gospodarowania pieniędzmi - o ile maluchowi w tym pomożemy i nie będziemy w ciągu  miesiąca wspomagać go finansowo,

2. poznawanie wartości pieniądza - własne 10 zł nie jest tak chętnie wydawane jak pieniądze mamy, łatwiej też jest wtedy dziecku rozumieć, że coś jest drogie,

3. świadomość, że aby coś mieć, trzeba oszczędzać

4. nauka dokonywania wyboru (pieniędzy na wszystko nie wystarczy) i ponoszenie ich    konsekwencji (jeśli dziecko wyda wszystko w jeden dzień, musi czekać na następną wypłatę).

Minusy kieszonkowego:

• możliwość wydania wszystkich pieniędzy w sklepiku szkolnym na słodycze i jedzenie typu fast food,

• ryzyko zgubienia pieniędzy,

• nieświadomość, na co dziecko wydało gotówkę, co kupiło i zjadło.

Kieszonkowe nie powinno być ani zbyt małe, bo wtedy Twoja pociecha czuje się gorsza od rówieśników (jeśli nie stać Cię na wypłacanie odpowiednich kwot, trzeba wytłumaczyć jej, że po prostu masz ograniczony budżet), ani zbyt duże, bo nie spełni ono swojego zadania. Można dziecku podpowiadać sposoby wykorzystania pieniędzy, ale niczego nie narzucać.

            Zajęcia pozalekcyjne.

Jeśli widzisz, że Twoja pociecha czymś się interesuje, wspieraj ją w tym. Ale wiele dzieci biega na różne zajęcia dlatego, by sprostać oczekiwaniom i ambicjom rodziców. Co gorsza, niewiele ma to wspólnego ze zdolnościami dziecka. Dlatego zanim poślesz je na takie zajęcia weź pod uwagę poniższe rady:

• Jeśli mówi, że chce chodzić np. na karate, "bo wszyscy koledzy chodzą", pozwól mu spróbować. Obserwuj je jednak, czy faktycznie to zajęcia dla niego.

• Zapytaj, czy chce w nich uczestniczyć, i dlaczego.

• Zobacz, czy ma w tym kierunku predyspozycje.

• Nie zmuszaj go do jakichkolwiek zajęć dodatkowych.

• Pamiętaj, by nie odbywały się częściej niż dwa razy w tygodniu. Uczeń musi mieć czas na zabawę.

 

Dobrze odżywiaj.

Prawidłowe żywienie dzieci w wieku szkolnym ma bardzo istotne znaczenie nie tylko dla optymalnego wzrostu, ale i rozwoju młodego organizmu. Dlatego w tym okresie trzeba szczególnie zadbać o dostarczenie odpowiedniej ilości wszystkich niezbędnych składników odżywczych. Jedną z kluczowych zasad prawidłowego żywienia jest regularne spożywanie 4-5 posiłków w ciągu dnia, w odstępach około 3 - godzinnych.

            Najważniejszym posiłkiem w ciągu dnia jest pierwsze śniadanie. W jego skład powinny wchodzić głównie produkty zbożowe z pełnego ziarna (chleb razowy, naturalne płatki zbożowe). Są one źródłem węglowodanów złożonych, z których energia uwalnia się jeszcze przez kilka godzin po posiłku (co zapewnia sprawne funkcjonowanie układu nerwowego dziecka, w tym zdolność koncentracji i przyswajania wiedzy). Ważnym elementem pierwszego śniadania są również produkty dostarczające pełnowartościowego białka: produkty mleczne (mleko, jogurty, kefiry, ser twarogowy), chude wędliny oraz jaja. Uzupełnieniem pierwszego śniadania powinny być zawsze warzywa lub owoce.

            Należy zadbać o to, by dziecko zawsze zabierało ze sobą do szkoły drugie śniadanie. Po około trzech godzinach po spożyciu pierwszego posiłku poziom glukozy we krwi zmniejsza się, a wraz z nim zdolność koncentracji i przyswajania wiedzy. Dlatego niezmiernie ważne jest dostarczenie kolejnej porcji energii. Dobrym przykładem prawidłowo skomponowanego drugiego śniadania jest kanapka, przygotowana z pełnoziarnistego pieczywa z dodatkiem wędliny lub sera oraz warzywa. Uzupełnieniem tego posiłku może być produkt mleczny lub owoc (np. jabłko, mandarynka). Dziecko powinno zabrać ze sobą także napój. Dobrym wyborem będzie woda mineralna, niesłodzony sok owocowy lub warzywny. Często popełnianym przez rodziców błędem jest wręczanie dzieciom niewielkiej sumy pieniędzy na zakup drugiego śniadania w sklepiku szkolnym. Niestety, zamiast wartościowego posiłku dzieci kupują w sklepiku niezdrowe przekąski (chipsy, batoniki, ciastka, drożdżówki) oraz słodkie napoje. Po ich spożyciu poziom glukozy gwałtownie wzrasta, a później równie szybko zmniejsza się. Obniżenie poziomu glukozy we krwi znacznie pogarsza zdolność do nauki.

            Kolejnym ważnym posiłkiem w ciągu dnia jest obiad. Może się on składać z jednego lub dwóch dań. Obiad dwu daniowy powinien pojawiać się wtedy, gdy posiłki te są niewielkie objętościowo, np. mała miseczka zupy jarzynowej i kilka pierogów z mięsem lub serem. Jedno daniowy obiad natomiast może składać się z porcji zupy z wkładką mięsną lub drugiego dania, w skład którego powinny wchodzić: porcja mięsa lub ryby, kasza, ryż lub ziemniaki oraz surówka lub gotowana jarzynka.

Podwieczorek nie jest posiłkiem obowiązkowym. Jego obecność w jadłospisie uzależniona jest od zwyczajowej pory spożywania obiadu i kolacji. Gdy przerwa pomiędzy tymi posiłkami jest dłuższa niż trzy godziny można podać dziecku w ramach podwieczorku produkt mleczny w postaci jogurtu, budyniu, koktajl mleczno-owocowy itp. Dobrym pomysłem na podwieczorek będzie również niewielka porcja owoców lub kisiel, galaretka z owocami lub baton z musli.

            Ostatni posiłek to oczywiście kolacja. Posiłek ten nie powinien być zbyt obfity i ciężkostrawny, by nadmiernie nie obciążać układu pokarmowego przed snem. W ramach tego posiłku dziecko może zjeść twarożek z warzywami i pieczywem, jajko na miękko i kanapkę lub sałatkę. Jeżeli dziecko ma problemy z zasypianiem warto zaproponować mu szklankę ciepłego mleka lub kakao.

 

 

Redakcja Edula.pl